gidenlere yanmak

Pişmek için yanmak gerekir, o gidenler ki içinin tandırında birer cemre ve hamlıktan seni Azat ediyorlar.
Gidenlerin öğretici bir yanı var. Yeter ki insanın içinde iflah olmaz bir talebe olsun. Zaten bu talebelik bir süre sonra muallimliğe evriliyor.

Hamdım, piştim, yandım elhamdülillah.

ömrümüzün her çağında sürekli birileri kayıp gitmiştir hayatımızdan. hayatımızın tam ortasında kurulmuşken birden kaybolmuştur. giden bir bir yanar, kalan bir. kimseye mutluluk getirmez vedalar, bir vuslat ümidi bile insanı hayata bağlar.

kaybedince sevdiğinizi dünya başınıza yıkılıyor sanırsınız, üzülürsünüz, dövünürsünüz, ağlarsınız ama her şey daha sıcaktır, soğumaya başladığında her şey, gerçekler yolumuzu kesmeye başladığında aslında içimizdeki yıkımın daha da büyük olduğunu anlarız. bir kere daha ve çok daha sert ve çok daha can yakan bir hüzün kaplar insanı. düşünürüz sonra bırakmak mı zor, bırakılmak mı? ne fark eder bir şekilde ayrıldı ya yollar kim suçlu ne önemi var. ömrümüzün son baharı tek başınalığın sancısıyla olancasına mahsun geçeçek gibi; ama artık yapacak bir şey yok, gemi limandan kalkalı çok olmuş.

''dönülmez akşamın ufkundayım vakit çok geç,
bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç.''