ikili ilişkilerdeki en büyük sorun

Koşulsuz güven.
“Tamam artık ona güvenebilirim.”

Güvenemezsin, öyle bir lüksün yok. Daha ne tür bir kaZık yemen gerekiyor ki bunun nedenini anlayasın?

Hiç güvenme demiyorum Güven, ama her zaman teyit et. Güvensizlik anksiyetesini besle, canlı tut, ama belli etme, izole et. Psikopat gibi buluttan nem kapma ama %100 de olmasın o güven.

Hayat bu şekilde bir miktar daha iyi olacak inan.

Gülecek, konuşacak, anlatacak çok fazla şey var ama insanların farklılıkları, kafalarının içindeki yalnızlıkları o kadar derin ki o uçurumlardan geçmek çok zor. Çok fazla faklı kültür yeterince bağımsızlık olmadan yaşanmıyor ve çatışma kaçınılmaz hale geliyor. O uçurumlardan geçtikten sonra tüketim toplumu dayatmalarından, alternatif düşüncelerinden, kimsenin mükemmel olmadığı gerçeğini unutmak gibi şeylerden kaçmak gerekiyor. Birbirine aç kalmayı başarmak gerekiyor.

kendini açık ifade edebilme rahatlığı, samimiyet, dürüstlük bunların göz ardı edilmesi.nasıl hissediyorsa insan o şekilde anlatırsa kendini bir de çok baskıcı olmazsa iyi niyet sevgi olursa, karşılıklı anlayış olursa daha uzun ömürlü ve daha sağlam ilişkiler doğar.

ama ilişkilerde klişe rollere takılıp o rollerin gereği dolayısıyla mekanik söylem ve eylemler ilişkileri bitiren şeyler.günümüz dünyasında insanlar birbirini kazanmak yerine birbirlerini tüketiyor.sorun bu işte.

birbirini anlamak birbirini sevmek kadar önemlidir bu yüzden.birbirine saygı duyma yetisi gelişir.ön yargısız yalın bakış açıları ve kendini doğru ifade edebilme önem taşır ilişkinin boyutu her ne olursa olsun doğallığını kaybetmemesi açısından.öteki türlüsü sadece satranç maçıdır.yaptım oldudur.kaç kovaladır.başka bir şey değildir.bu sevgi değildir.bu bencilliktir.anlayış empati, insancıl yaklaşımlar bir ilişkiyi sağlıklı kılar.ne hissediyorsan onu söyleyeceksin.klişelerin kurbanı olduğun an yapay ilişkiler oluyor.hem kendine hem karşındakine verilerek yaşanan tutarlı ilişkiler daha sağlıklı daha samimi ve daha güçlü ilişkiler olur.iki kavgada yıkılmaz çatlak binalar gibi.

köle efendi mantığıyla ilişki yürümez. herkesin kendine ait yalnız kalmak istediği özel mahremiyet alanı vardır.sen ona saygı duymazsan o ilişki hastalıklıdır bencil bir ilişki halini alır.sidik yarışına ego tatminine gövde gösterisine dönüşür.denge bir ilişkide çok önemlidir.kendinden ödün vermeye başlarsın.sevgi birine muhtaç olmak değildir.sevgi birine değer vermektir.aynı zamanda kendine değer vermektir.birine değer veriyorsan olumlu veya olumsuz her görüşü kaldırabilmeyi ve kendini açıkça ifade edebilmeyi ve bunları olgunlukla karşılayabilmeyi gerektirir.iletişim esastır bu açıdan.

ikili ilişkilerdeki sorunların en büyüğü bulmaya, bilenler için yazmaya yönelik başlık.

tecrübelerim sonucu sanırım bu sorun 'ben faktörü'dür. kimse kendini %100 kenara koyamıyor. koymasın da zaten tabi, herkesin kendine has karakteri var. her insan kendi içinde bir cinse sahip demişti 'düşünen biri' adını unuttum. ancak belirli noktalarda tevazu gerekiyor. anlayış.

birini çok sevebilir biri, o birini de başka biri çok sevebilir. ama sevgi karın doyurmadığı gibi %100 mutlu da etmiyor. bir yere kadar belki. o 'bir yer' için de 'cicim ayları' denir genelde.