istifa etmek

bazen hayatın genelinden istifa etmek istiyor beden fakat içinde olduğumuz dünya maalesef buna izin vermeyip mümkün kılmıyor.
hep çalışmak, çok çalışmak, durmadan çalışmak gerekiyor ve bu devamlılığın nereye gideceği belli değil.
emeklilik denilen durum artık tüm işlevini yitiren insanların sahip olduğu bir hal olarak düşünürsek bu zamandan sonra pek bir şey kalmıyor geriye.

'sevdiğin işi yaparsan ömür boyu çalışmazsın' sözü de aklıma gelmiyor değil ama nafile.

Hiç de kolay olmayan karar. Bıraktım çıktım vs diyen tuzu kuruları bir kenara bırakarak , ödenecek ev kirası , varsa krediler , çoluk çocuk ihtiyacı vs maalesef delikanlılıkla ödenmiyor.
Mevcut şartlardan daha iyi bir iş bulunup öyle çıkılırsa ne ala , yoksa ilk bir haftalık keyfin sonunda sıkıntılar başgösterir.
Unutulmamalı ki günümüzde evlilikler daha ziyade sevgi değil ekonomik güç üzerine kurulu.
Eskidenmiş o bir lokma bir hırka işleri.