latince

ortaçağ avrupasında katolik kilisesinin remi dili -ki artık pek kullanılmamakla birlikte resmiyette hala öyledir.* kilisenin bu dili seçmesindeki birinci amaç. museviliğin ibranicesine karşılık tüm isevi dünyasının tek bir dil kullanmasını sağlayarak tüm isevilerin katolik kilisesine bağlanmasıydı.
bunun yanında dinsel tartışmaların herkes tarafından anlaşılmasının önüne de geçiliyordu çünkü günlük konuşma haricinde hakkıyla öğrenilmesi çok zor olduğundan çok az kişi tarafından tam anlamıyla hakim olunan bir dildi.
hatta o çağda yunanca ve ibranice öğrenmek günah sayılıyor hatta dinden çıkma sebebi olarak kabul ediliyordu. çünkü özellikle yunanca ve ibranice bilenler katolik kilisesinin çıkarlarına uygun dizayn edilmiş latince metinlerin aslını ve kaynağını kolayca anlayabilirlerdi.
nitekim reform ve rönesans olarak bilinen aydınlanma hareketiyle katolik kilisesinin bu baskısı kırılmış herkesin kendi dilinde kutsal metinleri anlayabilmesi sağlanarak avrupa karanlıktan kurtulmuştur.
darısı emevilerin başımıza musallat ettiği arapça ve arapseverlerin başına.

Bir dönem (üni.de) aldığım ders. Bu dil beni cezbediyor. Şu anda sadece vatikan'da, papalık'ta görevliler konuşuyor. Bir de sirilanka'da yaşayan bir takım varlıklı zengin gönüllüler ve konuşup yaşatmaya çalışan. Ülkemizde hakkını veren; İstanbul üniversitesinde çiğdem dürüşken adlı bir akademisyen var. En ünlü latince eserlerin çevirisini yapıyor. Çok lezzetli bir dili var.


En sevdiğim latince eseri de şuraya bırakayım;

Videonun ekranında ingilizce ve ispanyolca çevirisi de akıyor.

hakkıyla öğrenmek için latin dili ve edebiyatı bölümünden mezun olmak bile yetmeyebiliyor. ne ki dili dile değdirip konuşarak geliştirmenin mümkün olmadığı ölü bir dil. aynen osmanlı türkçesi gibi.
hörmetler.