sessiz gemi

avni
çoğunluğun ölümü anlattığı sandığı yahya kemal beyatlı şiiri. öyle bir hikayesi var ki; duysanız en az benim kadar "hadi ya!!!" çekersiniz. deliler gibi aşık olduğu ve fakat evlenmekten korktuğu için evlenmeye yanaşmadığı "celile hanım" için yazılmış bir şiir. zorunlu bir ayrılığı ölüm gibi anlatmak da yahya kemal beyatlı gibi bir şaire yakışır doğrusu. celile hanım kim mi? bu ülkenin yetiştirdiği en büyük şair olan nazım hikmet'in annesi ve pek tabi yahya kemal beyatlı'dan şiir dersleri alırken vuku buluyor bu hazin hikaye.
keskin nisanci
yahya kemal beyatlı'nın ölümü anlattığı ölümsüz şiiri.

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.