üşengeçlik

Uzaktan göründüğü gibi olmayan, uğruna birçok fedakarlıklar yapılıp, çok şeyden vazgeçilen bir yaşam biçimidir.
Önce günlük sorumlulukları görmezden gelmekle başlar ardından insanlarla iletişimi en aza indirgemekle devam eder. Şahsen bende öyle bir boyuta ulaştı ki whatsaap'tan gelen mesajları okuyup, kendi kendime cevaplayıp, konuyu kapattığımı fark ettim; haliyle bu durumdan habersiz karşı taraflarla aram açıldı ve gün itibariyle kendisini silerek yükümü azalttığıma inanıyorum. Bazı insanlarla gereksiz sohbetler etmemek içinse işe giderken güzargah değiştirmek için harcadığım çaba beni çok yoruyor. Neyse efendim bunu yazarken bile baştan sona okumaya üşenip olduğu gibi bırakıyorum, bir ara toparlarım.

Sözcüğün Fiil kökeni olan üşenmek türkçemizde çok daha eski bir geçmişe sahip usanmak fiilinden evrilmiş olabileceğini akla getiriyor. Ne de olsa üşenmek yüksek dozda bıkkınlık ve bezginlik ihtiva eder.
Az ya da çok tüm canlılarda rastlanılan bir haslet. Aşırısı tembelliktir.

Durup dururken bir insanın "artık üşenmek istiyorum" şeklinde bir karar alacağını sanmıyorum. Şahsi fikrim, bu duygunun yorgunluktan kaynaklı olduğu. insan bir yola baş koyduğunda yürüdükçe varacağı liman ondan uzaklaşıyorsa, gitme sürecinde "adımlar"; içtiği andı yutkunamayabilir.

Özünde; "gayesizlik" olanların dışında, mutlak hedefin sonsuzluğa uzanmasıyla kararın olduğu yere mıhlanmasıdır.