başını yastığa koyunca rahat uyuyabilen insan

çok dertsiz tasasız olması gereken insandır.

askerlik dışında hiçbir zaman başımı yastığa koyar koymaz uyuduğumu hatırlamıyorum. 5 dakika dahi olsa bir kritik yapıyor insan.

bunun üst modeli otobüste uyuyandır.ya düzenli bir seks hayatı vardır.ya iyi bir işi ve geliri.ya iyi bir eşi ya yalnız ve huzurludur ya da sadece gamsızdır.cidden sinir olurum böylesine.otobüsten uyuyan insana.sikseler en fazla 4 saat uyurum 10 saat gece yolculuğunda.arkadaş hiç mi derdin tasan yok hiç mi kafaya takmazsın.hiç özlemez acaba nolucak demez misin lan.yanımda böyle biriyle seyahat ettim bugün.tamam ben anksiyetenin tekiyim de otobüste gelene kadar kış uykusuna yatmak nedir ya.ya çok yorgun olmak lazım ya çok sarhoş.

hayatında her şey iyi gidiyordur. benim burada kastettiğim hemen uykuya dalan insan değil. o şekilde biz de uyuyoruz. mesele huzurlu bir şekilde vicdani olarak rahat uyuma meselesi.

bir takım hedefleri olan bir insan her gün kendi için bir şey yapıyorsa; okuması gereken kitabı okuyorsa, sınav için yeterince çalışıyorsa, piyanist olmak adına 8 saatini piyano başında geçirmişse ise mesela pekala huzur içinde uyuyacaktır.

ya hayattan hiç bir beklentisi olmayan ve o gün kendi için ciddi anlamda bir şey yapmayan ve buna rağmen ruhu sağlıklı bir şekilde rahat uyuyanlar.. işte ben bu tipleri bir türlü anlayamadım..

ulan yıllar yılı, çocukluğumdan beridir kendim için bir şey yapmadıysam o gün içim rahat olmadı, uyudum hep belki ama yarım bir şeyler hissettim hep. tek bir gün değil, sürekli olarak hayatım adına kaliteli şeyler yapmadıkça olmuyor kardeşim olmuyor. huzurlu hissetmiyorum..

işte bu yüzden maalesef ben çok dertli bir adamım. içimde yüzlerce acı, hayal kırıklığı, umutsuzluk, bitkinlik, yorgunluk var. eksilmiyorlar.