Unutulmak istenen, gönüle eziyet etmişse; sitemler ve vah başıma'larla geçen gecelerin en yakın şahidi ıpıslak olmuş yastıklardır. Ne zaman ki göz yaşları kurur, o vakit acı azalmaya başlar. Buna dair çivi çiviyi söker öğüdü veremem, zira hepsinin ayrı ayrı izi kalacak ve yürek, kalbura dönecektir. Ve eğer unutulmak istenen, imkansızlık ya da yitikten dolayı ise üzgünüm, bunda muvaffak olamadım ki buna dair bir fikir sunayım. Zira bu unutma gayreti türü, imkansızlıkta sızlayan bir imkanı namümkün kılar. Nefes almayı unut desem, unutabilir misin ki?
birini unutmanın yolları
unutmak isteme sebebinizi kabullenin. yaşadığınız her şey iyi kötü tecrübe oldu artık geriye dönüp sorgulamak bu saatten sonra hiçbir işe yaramaz. ağlayacaksanız ağlayın sinirlenecekseniz sinirlenin ama kişiye olan duygularınızı yaşayıp sindirin. bir süre sonra nötr olmaya başladığınızı göreceksiniz ondan sonrası kendiliğinden gelir.
Başka birini bulmak da olabilir, bu sizin karakterinizi göstermekle birlikte ne kadar ucuz olduğunuzu da anlatır. En iyisi unutmuş gibi yapmak, hem de herkese karşı. Odanıza çekildiğinizde ne olduğunu kim bilebilir?