eylül

muhteşem bir melih elhan şiiridir;

eylül

yabani kekikle ovuyorlar günü
tuzun ve kumun çağındayız
bozkırda bir fener
denizini arıyor
göz kırparak

eylül
bir görünüyor
kapıdan sonra
kaybolup gidiyor

incir ağacının
altında büyüyor gün
düşen ilk yaprak
ilk masalı çağrıştırıyor
çocuk belleğimde kalan

güneş bencilleşiyor
saklıyor kendini
dört kardeşten
yalnızca birinin
girerken koynuna

şarkılarını rüzgarın
yazdığı av başlıyor

melih elhan

kişide çok değişken duygular meydana getiren ay. diğer aylardan farkı, bu kadar farklı duyguyu bir arada yaşatmasıdır. genel itibariyle sevdiğim aydır eylül.

(bkz:nerede o eski eylüller)

eylül bu aralar soğuk davranmaya başladı. bu soğukluğunun sebebini anlamış değilim. eylül sen böyle değildin ya... sen daha ılıman bir aydın. sadece tatlı bir serinlik olurdu sende. ekimleştin iyice.

Gelişi mutluluk veriyor bana. Sonbaharı sevdiğimden galiba. Yapış yapış ter yok, sıcak hava yok, dökülen yapraklar var. hafif hafif soğuyan hava var. esen rüzgarı yüzümde hissetmeyi sevdiğimden. Sıcaklığın biraz daha düştüğü, kavruk tenlerin yavaş yavaş azalmaya başladığı ay.

( Akdeniz bölgesi için bu entryi es geçin! )

güzel şarkılara konu olmuştur. eylül'de gel gibi, eylül akşamı gibi..

muhtemelen yazın bitmesinden mütevellit yaz aşklarının da sona erdiği hazanın ilk ayı. kimbilir belkide şairlere hazanı çağrıştırmasının bir sebebi de budur.

(bkz:yaz aşkı)