hiçbir yere ait olmayan insan

Hayatını oldu olası başkalarının onun için çizdiği yolda yürüyerek geçirmiş insandır. Kendi tercihleri hep kulak arkası yapılmış, kendine ait olmayan hayatları yaşamıştır.

İnsanın hayatı kendine ait değilken o hayata kendini nasıl ait hissedebilir ki?

kesinlikle ve kesinlikle sayın nihat dogan'dır. kendisi, hiçbir yere ait olmadığını delilleriyle göstermiştir. öyle ıssız öyle bohem öyle bir bilinmezdir ki septizim konusunda yürek burkup, 27 yaşında intihar eden ecnebi sarkicilara selam çakar.

kah ülkücü kah apocu olmuştur;

zenginsozluk.com/foto

kimi zaman iflah olma bir çapkın;

zenginsozluk.com/foto

bazen ise sağolsun namusumuzun yegane koruyucusu;

zenginsozluk.com/foto

kimi zaman manevi dünyaların taçsız kralı;

zenginsozluk.com/foto

kimi zaman ise cihangir sokaklarının basın danışmanı;

zenginsozluk.com/foto

kimi an'lar geldi ve karl amca'ya selam çaktı.

zenginsozluk.com/foto

kimi an'lar geldi ve bizden biri oldu;

zenginsozluk.com/foto

özetle;

zenginsozluk.com/foto

Ortalık orospusu olmuş insandır.. Sahiplenmediği gibi sahiplenilmez de..

genelde kafası bir gün dank eder ve kendine ait bir yer bularak hayatını mutlu, huzurlu bir şekilde sonlandırır. en azından dizilerde, filmlerde öyle oluyor ve gerçek hayatta böyle hisseden birini hiç görmedim. belki de bizim toplum için pek mümkün değil. Bizim yerimiz, ait olduğumuz yer belli; hanımımızın yanı. :d

ilişki konusunu ayrı bir yere kaldırırsak (iki kişinin bağı, hayatı devam ettirme vs.) kendimi hicbir yere ait olarak goremiyorum. bir seyler kırılıyor, eskiyor, kayboluyor, yırtılıyor... ilk italya'ya gittigimde yasamistim bunu. ne evi ozledim, ne odami, ne de sokaklar. biraz da ulke yasantisi bunu yapiyor. cok sevdiginiz insanlari ozluyorsunuz zaten ama olay biraz da maddiyata onem verme ile ilgili. dedim ya hani iliskideki olaylar baska.

insana boyle davranamazsiniz eger insansa. obur turlu, duvarin soguk tarafinin sizi ozleyecegini sanmiyorum bile.

muhtemelen ait olduğu yeri henüz bulamamış olan insandır.
yalnızlık, sevgisizlik falan da neymiş. yıllardır asıl içimi acıtan tek his bu. olmuyor. olduğum yere sığamıyorum. geçtiğim yolları, alışveriş yaptığım esnafı, bisikleti önüme kıran mahalle çocuklarını, hiçbirini ama hiçbirini sevemedim. e o zaman neresidir senin yerin diye soracak olursanız, bilmiyorum ama öğrenmek için can atıyorum.

muhtemelen hiçbir şeyi ve hiç kimseyi sahiplenmeyen insandır.