Hep hayalini kurduğum ama bi türlü gerçekleştiremediğim arkadaşlık türü.
Umarım gerçekleştirme fırsatım olur.
Umarım gerçekleştirme fırsatım olur.
mektup arkadaşı
Şu sıralar yokluğunu çektiğim naif olay. Birini önemseyip ona bir şeyler yazmayalı uzun vakit geçti. Sözlükte bu benzer bir boşluğu hisseden varsa iletişime geçebilir.
Çocukluğumdan beridir hayalim olan şey. Uzaklardan bir yerden bir arkadaş edinip birbirimize ara ara mektuplar yazıp, yaşadıklarımızı anlatmak, bazen mektuba ufak tefek de hediyeler sıkıştırmak.
Bir keresinde buna neredeyse yaklaşmıştım. İlkokulda öğretmenimiz bize mektup yazmayı öğretmişti. Tüm sınıf mektup yazıp postaneye gitmiştik. Tabi benim yollayabileceğim kimse olmadığı için içimde büyük bir ukde olarak kalmıştı.
Hele bir de o arkadaş denizaşırı bir ülkedeyse daha bir güzel daha merak uyandırıcı olur.
Bir keresinde buna neredeyse yaklaşmıştım. İlkokulda öğretmenimiz bize mektup yazmayı öğretmişti. Tüm sınıf mektup yazıp postaneye gitmiştik. Tabi benim yollayabileceğim kimse olmadığı için içimde büyük bir ukde olarak kalmıştı.
Hele bir de o arkadaş denizaşırı bir ülkedeyse daha bir güzel daha merak uyandırıcı olur.
Küçükken hep teyzeme, ananeme yazar dururdum büyüdükçe bu durum kayboldu tabi ama içimde hep bir özlem bu duruma. Fakat öyle ha deyince olan bir şey de değil malum. Hatta hala mektuplaștığımı duyan arkadaşlarım "WhatsApp yok muydu ya ehehe" gibi naif yorumlar bile yapıyorlar..
Bir sözlükten mektuplașır gibi yazıștığım biri vardı gerçekten mektup tadındaydı bir mesajı yazmam saatlerimi, düşünmem günlerimi alıyordu sayfalar dolusu yazardık. Bir gün neden mektupla yapmıyoruz ki bunu dedik. Öylece başladı. Ruha ilaç gibi geliyor bunu yapmak. Düşündürüyor, hissettiriyor çünkü biricik bir durum.
Küçükken sobalı evde yaşardık böyle okuldan gelince kenarına kıvrılıp uyumalar mandalina portakal kabuklarını sobanın üzerine koyup odayı mis gibi kokutmalar falan. Aşırı tatlı, sıcak bir his veriyordu. Her işte bildiniz mi onu? Öyle hissettiriyor.
Mektup arkadaşı bulmak ise koca bir şans. Çünkü WhatsApp varken kim uğraşsın mektupla de mi ya...
Bir sözlükten mektuplașır gibi yazıștığım biri vardı gerçekten mektup tadındaydı bir mesajı yazmam saatlerimi, düşünmem günlerimi alıyordu sayfalar dolusu yazardık. Bir gün neden mektupla yapmıyoruz ki bunu dedik. Öylece başladı. Ruha ilaç gibi geliyor bunu yapmak. Düşündürüyor, hissettiriyor çünkü biricik bir durum.
Küçükken sobalı evde yaşardık böyle okuldan gelince kenarına kıvrılıp uyumalar mandalina portakal kabuklarını sobanın üzerine koyup odayı mis gibi kokutmalar falan. Aşırı tatlı, sıcak bir his veriyordu. Her işte bildiniz mi onu? Öyle hissettiriyor.
Mektup arkadaşı bulmak ise koca bir şans. Çünkü WhatsApp varken kim uğraşsın mektupla de mi ya...
Bir ara hiç yüz yüze denk gelmediğim insanlarla gerçekleştirdiğim bu eylem oldukça keyifliydi. Mektuplarını hâlâ saklarım. Tabii mektuplaşmanın yanında kartpostallar, ufak hediyeler, çıkartmalar ve çeşitli alıntıların yapıldığı ufak not kağıtlarıyla birlikte ilginç ufak bir koleksiyon oldu. Eğer yine böyle kafa dengi, can sıkmayan biri denk gelirse devam edeceğim. Birçok kişi için geri kafalı bir eylem olarak görünse de kendilerini fazlasıyla örselemiş tipleri kâle alacak değilim.