nefret

İnsanın içinde zaman zaman büyür, büyür, büyür; bastırmak da tamamen insanın elindedir.

Eğer bir insan, içindeki nefreti bir kediyi tekmeleyerek, bir köpeği ateşe vererek ya da bir insanı bıçaklayarak dışa vuruyorsa burada olay basit bir insani duygu olmaktan çıkar, toplumsal bir hastalığa dönüşür.

N'olur karşı koyalım bu hastalığa, ben bir hayvanın daha ecelini bir insan kılıklının elinde bulmasına dayanamayacağım artık.

Yüktür.
kara deliktir.

öfkenizi kontrol etmeyi becerebiliyorsanız o kadar da kötü bir duygu değildir. ama fevri biriyseniz ve kin tutmayı alışkanlık haline getiriyorsanız çok tehlikeli bir duygudur.

aslında nefret, sevgi gibi insanın doğasında olan duygulardan biri. varlığı inkar edilemeyen kimi durumlarda da kaçınılmaz olan bir duygu. bu sebeple ondan kaçmaya değil onunla yaşamaya alışmanız gerek. nefret duygusunu yenmeye çalışmak yerine öfkenizi kontrol etmeyi becerebilirseniz hayatınız daha kolay hale gelecektir.

hayatınızdaki olan kişileri doğru seçmek doğru kategorize etmek için varlığına ihtiyaç duyulabilir.

En büyük zararı onu taşıyana veren insani duygu.

Ben kimsenin kendisinden nefret edildiği için karalar bağladığını görmedim ancak kendi nefreti içinde boğulanları çok gördüm. Tam anlamıyla bir öz sindirim.

Bir duygudur. Hırsa dönüşürse, kendisini de karşındakini de yer bitirir.

"Herhangi birinin senden nefret etmesinin asıl nedeni; senin gibi olmak istediği halde asla senin gibi olamayacağını bilmesidir."

victor hugo

insanın içinde hem kendine hem de başkasına karşı besleyebileceği, en zararlı duygulardan bir tanesi.

içimizde yeşeren huzuru tek başına alt üst edecek kadar güçlü, aklı kontrol edebilecek kadar kurnaz, var olan herşeyi yok edebilecek kadar tehlikeli. o söz dinlemeyen yaramaz bir çocuk ve önüne gelene istediği gibi davranabilme özgürlüğüne sahip. bazen bir fırtına gibi eser, bazen de uslu bir kedi gibi kıvrılıp uyur. ortaya çıktığında neyi hedef alacağı hiç bir zaman belli olmaz. eser deli rüzgar gibi.