sevgilim olur diye hediye alıp bir kenara koymak

ben, senin beni sevebilme ihtimalini sevdim gibi dizelerle büyümüş bir nesil için gayet normal bir eylemdir.
kafasında bir sevgili profili çizmiştir zaten, neden hoşlandığını falan da biliyordur o profilin.
şimdi geriye tek kalan uygun bir beden bulup o aşkı o bedene uyarlamak.
kolaylıklar!

Yani, pek âkil insan işi gibi görünmedi bu benim gözüme ama yapana karışmak da bana düşmez.

Bu bir şey değil de asıl iğrenç olan, ayrıldığı sevgilisinin elinde kalan eşyalarını saklayıp onları bir sonraki sevgilisine hediye diye yutturan tayfa. Buna şahit oldum ben, o zamandan beri de özel beylerden bana gelen tüm hediyeleri önce koklar, içim yine de rahat etmezse kullanmadan önce bir su yıkarım.

1999 senesinde ufak bir kol saati almakla giristigim bu kutlu mücadele, o gün bugündür tüm istikrariyla devam etmekte. nostalji seven bireyleri davet ettiğim olay.

illa alınacaksa modası geçmeyen ve teknolojiye yenilmeyen bir ürün olması tavsiye edilir. tabii bu da bilinmeyeceği için çok muallak bir durum. mesela bir elektronik cihaz almak çok saçma. bundan 10 yıl önce sevgilim olursa hediye ederim diye iphone 3g alan ve hala sevgili bulamayan arkadaşım var. şaka şaka yok ama olsaydı üzülürdü.

hadi hediyeyi aldın... sevgili bulana kadar o hediyeyi ısıdan, nemden ve güneş ışığından koruyabilecek misin? onu daima 25 santigrat derece oda sıcaklığında muhafaza edebilecek misin? bütün bunları yapabilmek pek mümkün değil gibi...

altın al altın... altından bir kolye al. altının da kolyenin de modası bu saatten sonra geçmez. m.ö'ye dayanıyor bu kolye olayı. hediye edemezsen eğer istediğin zaman nakde dönüştürebilirsin.

Bitcoin alın da sevgiliniz terk ederse garanti bir yatırımınız olmuş olur.