sürekli kendini anlatan insan

Benliğinin anlatıcısı. Bu anlatıcının tipik özelliği kendine pozitif pencereden bakması olarak bilinir. Zira, ben ne kadar arsız, namussuz, alçak ve şerefsiz bir insanım diyene rastlanmamıştır. Varsa yoksa, böyle iyiyim de şöyle güzelim, aman aman bir ben var benden içeri de içerideki mi güzel dışarıdaki mi bilemiyorum şaşkınlığı.
Bir insanın kendine meddah olması kadar acınası bir hâl sözkonusu değildir. Böyle insanlara babacan şefkatiyle yaklaşımın iyi olacağını düşünüyorum. Eğer nebi Eyüp gibi sabırlı iseniz tabii. Değilseniz, fonetiği ve desibeli tastamam bir siktir çekiniz.

ekseriyetle cümlelerinin içerisine kendisiyle ilgili abartmalı sıfatları ve yalanları da serpiştiren kişidir.

Benim. Artık daha seyrek yapmakla beraber Bunu inceledim irdeledim ve bu huyumun altında yatan sebepleri şöyle listeledim.

1-başarılarımı konuşmak başarısızlıklarımın üzerine düşünmemi engelliyor. Onları göz ardı etmemi ve bu konuda huzursuzluğumu bastırmamı sağlıyor.
2-mutluluklarımı konuşmak acılarımı ve mutsuzluklarımı unutturuyor. Ayrıca biraz mübalağa ile anlatınca sanırım kendime hayal satıyor ve gerçekten anlattığım şekilde bir mutluluk yaşadığıma kendimi inandırıyorum.
3-eğer mutsuzluğumu anlatıyorsam bana bunu giderici bir çözüm sunulmasa bile hissettiğimi paylaşabilmek bir insanın bunu anlıyor olduğunu ve varsa kalben desteğini görmek hissetmek içimi hafifletiyor.