confessions

cekubalim

2. nesil Yazar - Hevesli

  1. toplam entry 21
  2. takipçi 2
  3. puan 2351

leylim leylim

cekubalim
ahmed arif'in güzide mektuplarını barındıran muazzam bir eser. öyle ki, sevmek kavramını yeniden şekillendirir. leyla'nın hayatında başkası olduğu zamanlar bile yazan, koşulsuz, karşılık beklemeden sevmenin en güzel örneği ahmed arif'in muhteşem satırlarını barındıran mektuplardır.

müzeyyen senar

cekubalim
ruhu şad olsun. çocukluğumda rahmetli annem kasetlerini dinletirdi. ta o zamandan beri severek dinlediğim yegane isimlerden. tam bir sanatçı. cumhuriyetin divası. ölüm yıl dönümünde değil, her dost meclisinde bir kez olsun anılmalı, bir kadeh de ona kalkmalı.

cekubalim

cekubalim
Kullanıcı adındaki i harfinden inanılmaz irrite olup kullanıcı adını değiştirmeyi düşündüğü esnada nickaltı açıldığını görünce bundan vazgeçip sözlük ortamında bali markası gibi gezinecek yazar.

person of interest

cekubalim
harika diyaloglara sahip, sanırım en sevdiğim diziler listesinde ilk üç arasına rahatlıkla koyabileceğim dizi. öyle ki ana karakterlerin hepsinin farklı yönleri ve bu farklılıklara rağmen bir ekip olabilmeleri oldukça güzel. final sezonu baya aceleye getirildiği için bir miktar üzmüştü lakin final bölümü beni ağlatmayı başarmıştı. öyle ki şu iki replik beni benden alır:

“Everyone dies alone. But if you mean something to someone, if you help someone, or love someone. If even a single person remembers you. Then maybe, you never really die at all.”

"So, I began breaking their lives down into moments. Trying to find the connections, the things that explained why they did what they did...And what I found was, that the moment that often mattered the most, the moment when you truly found out who they were, was often their last one."

metallica

cekubalim
death magnetic'in üzerinden 8 sene geçtikten sonra 2016 yılında hardwired... to self-destruct albümünü çıkaran, çocukluğumun en baba gruplarından. hayvan gibi metallica hayranı bir insan olarak söyleyebilirim ki son albümleri gerçekten taş gibi olmuş olan canım grubum. albümde tek bir favori şarkı belirlemek benim için oldukça zor ama bugünlerde sıklıkla dinlediğim parçası spit out the bone. riffler, bass solosu, ritm... enfes, resmen eargasm! keza klibi de post apokaliptik türde enfes bir kliptir.



ankara

cekubalim
içindeyken çoğu zaman ruhu bunaltan yapısıyla "ulan çekip gitsem mi?" dedirten ama yine de karanfil'i, kurtuluş'u, tunalı'sı ile, tiyatro sezonu ve kuğulu ile bu histen vazgeçirten; aynı zamanda uzaklaşınca kendini özleten bir şehir. bir köşe yazısında okumuştum:

"ankara farkettirmeden sevdirir, alıştırır kendine." cidden öyle sözlük.