bir anda gelen her şeyi boş verme isteği

su akar yolunu bulur da insan bulur mu, kader var mıdır bilmiyorum bildiğim tek bir şey varsa o da nefes alıyorsan buna bile şükretmektir.eskisi gibi duygusal gel gitlerim yok artık.ne geçmişteki şeyler için keşke ne gelecek için acaba der oldum.sadece gelişi güzel yaşamalı bazen.boş vermek işte budur.korkusuz sualsiz beklentisiz.bir gün zaten son nefesi vericez.o ana kadar en iyisi boş vermek.boşa yaşamak değil ama çok önemsememek her neyse kafayı kurcalayan şey.çözemediğiniz her ne varsa kayığa bindirin gitsin.o zaman nasıl da huzurla dolar insan.boşverdikçe muabbetin yemeğin alınan her nefesin yapılan her şeyin tadı bir başkadır.hayat dediğin nedir ki bir süre misafiriz işte.gidiciyiz.zaten dertle kederle zorlukla dolu bu hayatı bir de kafaya takmak neden.boş verin.ciddiye almayın demiyorum ama boş verin işte.
şimdi dertlerimi sorunlarımı size saysam burdan köye yol olur.eminim sizin de öyledir bir çok insanın da.işsiizm misal.çok uzun bir süredir.napayım yani.ne yapayım.daha bir çok şey.gençlik bitiyor zaman geçtikçe.ne yapayım.böyle bir hayatı beklemiyordum.ama oluyor işte.boşvereceksin.kafaya takmak bir şeyi çözmez bazen.

bunlar hep (bkz:nihilism)

evet yazarlar, dönem dönem yaşamakta olduğum, engelleyemediğim dürtülerle beni kendisine çeken bir durumdur.

şu an memleketim olan şehirden 900 km uzakta, eşimle birlikte yeni bir hayat kurma mücadelesi veriyoruz. bulunduğumuz yer itibariyle dostlarımızın, sevdiklerimizin hepsini geride bırakmak zorunda kaldık.

neden?

ömrümüzün gençlik sayılabilecek kısmını çalışarak tüketip, hayattan keyif almamaya başladığımız yaşlara geldiğimizde rahat edebilmek için.

iş böyle olunca da sürekli bir dürtü, dön geri diyor. ah diyorum, ah şimdi böyle olmasaydı da kıt kanaat bile olsa kendi şehrimde vakit geçirebilseydim diyorum.

olmuyor be sözlük kimi zaman. tamam eşimle arkadaş gibiyiz, çok iyi anlaşıyoruz. ama yine de insan özlüyor geride bıraktıklarını.

(bkz:hayata dair iç burkan detaylar)

geldiği gibi gitse keşke.
bu sene mezun olmam lazımdı...

bazen yapışıyor, güzel de oluyor hani çok başka bir kafa. huzurlu olmanın kafası bu bence zira hayat bir şeyleri kafaya takacak kadar uzun değil.