yapılmış en aptalca dalgınlık

Üniversite>iş>ev üçgeninde boğulurken günlerden bir gün her zaman olduğu gibi erken saatlerde iş yerine gittim.günlerim o kadar yoğun geçiyor ki zaman su gibi akıp gidiyor tabi.

O sabah ki ilk planımda 'kahvaltıyı dükkanda yaparım'dı.bi güzel açtım dükkanı , demledim çayımı , sıcacık poğaçalarla yaptım kahvaltımı.sonra açtım pcyi sosyal mecralarda takılıyorum derken

saat oldu 8, ne gelen var ne giden.
saat 8.30, hala gelen giden yok.
Saat 9, ben bi patronu arayayım

Elime telefonu aldım ekranda 24 ocak 2016 pazar yazıyo.günlerden pazar. Evet pazar günü tatiliz ve pazar tek tatil günüm.

Kozmetik dükkanına girip turşu istemiştim .
Şöyle bir etrafa bakınca raflarda envai çeşit şampuan , ağda , saç boyası görünce , o dükkanda karışık turşu satılmadığına emin oldum.

dalginliktan ziyade benimkisi salakligin daniskasiydi. askerden dagitim iznine gelmiss kekeme bir arkadaşıma "ilhami seni askerde anonsçu yapmışlar ya la" demiştim. ilhami'nin neeeee dididiyonyon amk deyince bende jeton düştü.

Turkcell bayiine girip vodafone tl attırmak istemiştim. Dalgınlıkta üstüme yok, kusursuz dalarım. Daha vardır elbet ancak aklıma gelmedi şu an.

Aslında çok var, biraz aptalımdır. Tabii ben şapşiklik demeyi tercih ediyorum.

Aklıma da gelmiyor; hastayım, bu yüzden olsa gerek. Yine de en basiti bir üstteki giriye benzer olarak iş yerine öğleden sonra gitmem gerekirken sabah gittim ve bütün gün çalıştıktan sonra biri oradan gelip "sen bugün niye sabah geldin?" dedi. Tabii ben de kıvırmakla uğraştım ama aptal gibi bütün gün fazladan çalıştım.

Aklıma gelmeye devam ettikçe buraya sıralarım. Daha güzel aptallıklarda görüşmek üzere.

tam üç gündür eve gitmediğim ve üç gündür arkadaşlarla finallere çalıştığım zamanın birinde.

uykusuzluktan bitap haldeydim. nihayet finaller biter ve ben eve gittim.
neyse o kadar yorgundum ki evin yolunu bile zor buldum.

apartmanın girişinde bizim kapıcıyı gördüm. (karısını dövdüğü için bizim kapıcıdan nefret ederim.)

neyse selam vermeden kapıya yöneldim

-abla dur açayım kapıyı.
-çekil çekil!

ulan anahtarı sokuyorum, sokuyorum girmiyor.

zaten bahane arıyordum.

-yine bozdun di mi kapıyı bak açılmıyor diye kızdım.

derken

-abla bi eline baksana dedi.

kapı deliğine kulaklığı sokuyomuşum.