avatarındaki şaşırmış isa (??) görseli ile beni güldürmüş yazar.
132 gün önce bu başlığa başka bir sözlükte şunları yazmışım.
"bir buçuk yıl önce babama teşhisi konulduğunda tanıştık bu hastalıkla. ailecek ne olduğunu, neler yapılabileceğini aradık araştırdık ve elimize pekte bir bok geçmedi. ilk duyduğumuzdaki şaşkınlığım ile son duyduğumdaki şaşkınlığım hala aynı. bir insanın bir buçuk yılda ne denli acılar çekebileceğini ve fiziksel olarak ne denli değişebileceğini bu lanet ile bol bol gözlemledim. ilk kemoterapimizi hatırlıyorum daha dün gibi. saçlarını elimize aldığımızı. yoğun bakım kapılarında çaresizce beklediğimi...
bana şu hayatta neyi unutmazsın deseler bu hastalığı söylerim. adımı bile unuturum da artık bunu unutamam.
gözlerinin önünde çöküşünü hele hiç unutamam.
işın'dan sonra bir ay yemeden içmeden yatmasını sikseler unutamam. acıdan ağlamasını kesseler unutamam.
nefret mi dersiniz ne dersiniz bilmiyorum.
bana göre insanlığın laneti bu ve türevleri.
yapacak bir sikim olmaması da sanırım "zevk almaya bak" deme şekli.
bugünümüze de çok şükür. daha neler gösterecek bilmiyorum.
bir buçuk ay sonra ilk defa bugün yürüdük babamla. buna da şükür."
"bir buçuk yıl önce babama teşhisi konulduğunda tanıştık bu hastalıkla. ailecek ne olduğunu, neler yapılabileceğini aradık araştırdık ve elimize pekte bir bok geçmedi. ilk duyduğumuzdaki şaşkınlığım ile son duyduğumdaki şaşkınlığım hala aynı. bir insanın bir buçuk yılda ne denli acılar çekebileceğini ve fiziksel olarak ne denli değişebileceğini bu lanet ile bol bol gözlemledim. ilk kemoterapimizi hatırlıyorum daha dün gibi. saçlarını elimize aldığımızı. yoğun bakım kapılarında çaresizce beklediğimi...
bana şu hayatta neyi unutmazsın deseler bu hastalığı söylerim. adımı bile unuturum da artık bunu unutamam.
gözlerinin önünde çöküşünü hele hiç unutamam.
işın'dan sonra bir ay yemeden içmeden yatmasını sikseler unutamam. acıdan ağlamasını kesseler unutamam.
nefret mi dersiniz ne dersiniz bilmiyorum.
bana göre insanlığın laneti bu ve türevleri.
yapacak bir sikim olmaması da sanırım "zevk almaya bak" deme şekli.
bugünümüze de çok şükür. daha neler gösterecek bilmiyorum.
bir buçuk ay sonra ilk defa bugün yürüdük babamla. buna da şükür."
öyle bir hayvan düşünün ki;
doğuştan insanlara karşı karşılıksız sevgi ile yaratılan,
ona övgüler söylediğinizde anlayıp sevinen,
kızdığınızda hatasını anlayıp özür dilercesine telafi etmeye çalışan,
ilgilenmediğinizde veya çok istediği bir şeyi yapmadığınızda küsen ama gönlünü alması çok ama çok kolay olan (ismini söyleyip gülümsemek bile yetebiliyor).
ihanet etmeyeceğine canı gönülden inandığım insan dostu bir hayvan.
yeri gelmişken buradan köpek severlere / köpek sever olduğunu düşünenlere bir şey söylemek istiyorum..
lütfen bakamayacağınız, bir süre sonra bakmak istemeyeceğiniz veyahut yaşlandı diye bakmayacağınız köpekleri sahiplenmeyin, satın almayın.
halihazırda bakmakta olduğunuz köpeğin yavrularına siz bakmayacaksanız üretmeyin. köpeğim bir kerecik olsun anne, babalık duygusunu yaşasın diye düşünüyorsanız bu yanlış. çünkü anneleri yavrular büyüdükten sonra tanımaz bile. babaları ise yavrularını hiç bilmezler..
bakamazsam sokakta kalacak değil ya! barınaklara veririm düşünceside çok yanlış. zira barınaklar sandığınız gibi bir yer değil. ve büyük olasılıkla köpeğiniz barınakta kısa süre içerisinde bir sahip bulamaz ve sonu ölüm olur.
her neyse anlatmak istediğimi anlattım sanıyorum ve bu girinin cevabına bir barınak yöneticisi tarafından yazılmış yazıyı ekleyeceğim.. okumak isteyen okuyabilir.
doğuştan insanlara karşı karşılıksız sevgi ile yaratılan,
ona övgüler söylediğinizde anlayıp sevinen,
kızdığınızda hatasını anlayıp özür dilercesine telafi etmeye çalışan,
ilgilenmediğinizde veya çok istediği bir şeyi yapmadığınızda küsen ama gönlünü alması çok ama çok kolay olan (ismini söyleyip gülümsemek bile yetebiliyor).
ihanet etmeyeceğine canı gönülden inandığım insan dostu bir hayvan.
yeri gelmişken buradan köpek severlere / köpek sever olduğunu düşünenlere bir şey söylemek istiyorum..
lütfen bakamayacağınız, bir süre sonra bakmak istemeyeceğiniz veyahut yaşlandı diye bakmayacağınız köpekleri sahiplenmeyin, satın almayın.
halihazırda bakmakta olduğunuz köpeğin yavrularına siz bakmayacaksanız üretmeyin. köpeğim bir kerecik olsun anne, babalık duygusunu yaşasın diye düşünüyorsanız bu yanlış. çünkü anneleri yavrular büyüdükten sonra tanımaz bile. babaları ise yavrularını hiç bilmezler..
bakamazsam sokakta kalacak değil ya! barınaklara veririm düşünceside çok yanlış. zira barınaklar sandığınız gibi bir yer değil. ve büyük olasılıkla köpeğiniz barınakta kısa süre içerisinde bir sahip bulamaz ve sonu ölüm olur.
her neyse anlatmak istediğimi anlattım sanıyorum ve bu girinin cevabına bir barınak yöneticisi tarafından yazılmış yazıyı ekleyeceğim.. okumak isteyen okuyabilir.