2:35'ten sonra giren piyano.
insanı tüketen şeyler
(bkz:trafik)
gittikçe metalaşan her şey. mutluluğun bile mal ve para ile kazanılması...
Zaman. Zamanla yaşıyoruz ve zamanla tükeniyoruz. Zaman olmasaydı. Belkide tükenmeyecektik.
Yalnızlık. Yalnızlıktan kastım dost, arkadaş eksikliği değil. Sevgilinin eksikliği. Duygusal ve cinsel paylaşımlarda bulunamayınca ve Hayat şartları biraz olsun zorlaşınca, duygu ve cinsellik dışında dert de paylaşmak istiyor insan. Bu durumlarda sevgili ile dertleşmenin yeri bir ayrıdır ve diğer dertleşmelerden çok farklıdır. Şimdilik bu konu beni tüketiyor. Allah beterinden korusun. Ve biliyorum ki...
zenginsozluk.com/foto
zenginsozluk.com/foto
(bkz:Çaresizlik)
diğer insanlar
Istanbul trafiği ve metrobüs. Varis durağında tukenmisligi iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
türk erkeği için gençlikte 31, olgunluk döneminde yanlış evliliktir.
açıkcası kira vermek.
Ben mülkiyetin hırsızlık ve kira vermenin insanı tüketen en büyük şey olduğuna inanıyorum.
Öylesine bir sistem içindeyiz ki insanı tüketen ne varsa hepsi aslında finansal şeyler. Onun dışında insan kolaylıkla var olabiliyor bence.
Evet, büyük acılar yaşıyoruz, sevdiklerimizi, sevgilerimizi kaybediyoruz falan ama bunları kabullenmiş olan doğamız bizi yola sokuyor bir şekilde. Belki 1 sene belki 3 hafta sonra. Ama yaralar sarılıyor ve hayata devam edebiliyoruz.
Fakat iş bu paraya gelince tüketiyor cidden bizi. Çünkü öz farkındalığı olan hiçbir birey içinde bulunduğu sistemden memnun değil.
Bunun zenginlik ve yoksullukla da ilgisi yok.
Sürekli birileri için para kazanmaya çalıştığımız ve çoğu zaman hak ettiğimizi bizim yerine başkalarının aldığı bir sistemde ne kadar gelirimiz olursa olsun geceleri rahat uyuyamıyoruz.
Belki de bu temel sorunu örtbas etmek için yapay zevkler, yapma sorunlar çıkarıyor sistem karşımıza. İzlediğimiz, dinlediğimiz popüler olan hiçbir şey sistem eleştirisi bu yüzden yapmıyor belki de.
Bizi tükettiği düşünmemizi istedikleri şeyler bile endüstriyelleşmiş.
Ben mülkiyetin hırsızlık ve kira vermenin insanı tüketen en büyük şey olduğuna inanıyorum.
Öylesine bir sistem içindeyiz ki insanı tüketen ne varsa hepsi aslında finansal şeyler. Onun dışında insan kolaylıkla var olabiliyor bence.
Evet, büyük acılar yaşıyoruz, sevdiklerimizi, sevgilerimizi kaybediyoruz falan ama bunları kabullenmiş olan doğamız bizi yola sokuyor bir şekilde. Belki 1 sene belki 3 hafta sonra. Ama yaralar sarılıyor ve hayata devam edebiliyoruz.
Fakat iş bu paraya gelince tüketiyor cidden bizi. Çünkü öz farkındalığı olan hiçbir birey içinde bulunduğu sistemden memnun değil.
Bunun zenginlik ve yoksullukla da ilgisi yok.
Sürekli birileri için para kazanmaya çalıştığımız ve çoğu zaman hak ettiğimizi bizim yerine başkalarının aldığı bir sistemde ne kadar gelirimiz olursa olsun geceleri rahat uyuyamıyoruz.
Belki de bu temel sorunu örtbas etmek için yapay zevkler, yapma sorunlar çıkarıyor sistem karşımıza. İzlediğimiz, dinlediğimiz popüler olan hiçbir şey sistem eleştirisi bu yüzden yapmıyor belki de.
Bizi tükettiği düşünmemizi istedikleri şeyler bile endüstriyelleşmiş.
hayatın ağır sıradanlığı ve durağanlığının seni acımasızca ele geçirmesi. sonrasında gelen ağır bunaltı hissi. her şeyin benzer şekilde, birbirinden ayrılmaz bir bütün gibi sıralanması ve hayatın seni bu sıralamaya dahil etmeye çalışması. aslında direnmek gerek, teslim olmak zorunda değiliz.