ölüm

Hicbir canlinin yasamadan bilemeyecegi bir gercek

Bir son değil bir kapıdır. Ruhta ki sekizinci çakradır, açıldığı takdirde üstün güce ve üstün bir bilince sahip olursunuz fakat bunun bedeli olarak bedensel yaşamınız son bulur. Ruh ve bilinç ise evrende ait oldukları yere giderler. Ruh ve bilinç sonsuzdur, kozmosa aittirler beden ise geçici bir kabuktur bir yaşam süresi vardır.

Sonsuzluğa açılan pencere

Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır.

Nietzsche Ağladığında

Ayrıca;

(bkz:Ölüm de)

Şuan yaşadığım durmadan,farkı olmayan durumdur.

Yaşayan her canlı için nihai bir sondur. Sonrası hiçlik, başladığın boşluğa geri dönmek...
Ölümden korkmak bana çok yersiz geliyor sonuçta olacak olanı korkuyla beklemenin hiçbir manası yok. İnsanlığın çoğunluğu için de durum böyledir diye düşünüyorum ama yaşarken birazının ölmesi işte o bambaşka bir acıdır. İnsanın sevdiklerinden biri ölünce onunla birlikte bir parçası ölüyor bence. Her kayıpla bir uzvun yok oluyor sanki. Çok garip, ona toprak atıyorlar ama gömülen sen oluyorsun...

kapımı çalmasını sabırsızlıkla beklediğim olay.

Ölüme her nefes aldıkça yaklaşırız ve insan büyüyünce mutluluk duyar bundan ölüm çok yakındır. Bir nevi küçük kıyamet.

şüphesiz ki; insanlık tarihi boyunca en merak edilen şeyin, sonrasında ne olacağı olan hadise.

Kosloca evrende azicik ömrü olan ufak noktalarız. biz evrende kayboluşuz. bir gün gelecek nüfus kayıtlarınızdan başka yaşadığınıza dair hiçbir delil kalmayacak. isminiz başkasına verilecek. oynadığınız sokaklar yaşadığınıza şahitlik etmeyecek. nasılki yokluktan geldiyseniz yokluğa gideceksiniz. bilgeliğin insan hayatına getirdiği tek farkındalık herşeyin ötesinde olan tek şey şu "boşunalık"

çaresi olmayan ve elbet bir gün yaşanacak şey.
"şey" dedim çünkü gerçekten öyle bir belirsizlik ve gerçekten bu yaşamda hiç kimseyi kırmaya ve ertelemeye değmez.

İlk başlangıç in sonu.