Kendimi bildim bileli (abartmıyorum, gerçekten bu hastalığımın ne zaman ve nasıl başladığına dair tek bir fikrim yok.) tiksindiğim şey. Çok küçüktüm, annem, babam içerlerdi sigara. Hem de öyle şimdiki gibi sigara evin içinde içilmez falan gibi bir şey de yoktu, duman altı olurdu ev. Misafir falan da varken, Hep birlikte tüttürürlerdi evin içinde, kahvehaneye dönerdi o salon, çok iyi hatırlıyorum o lanet günleri. Gerçi şimdi annem o günlerin konusu her açıldığında hakkımı helal etmemi istiyor da.. (2004'den beri içmiyor 30 yıllık tiryakiliğine son verdi ve bıraktı.) Neyse, beni bakkala yollardı annem, poşetle giderdim sigara almaya, poşete attırırdım sigarayı. Dokunamazdım. Küllüğe değemezdim, sigaraya ait hiçbir şeyle temasta bulunamazdım. Sigara bana ait hiçbir şeye değemezdi falan filan...
Şimdi mi? Hala aynıyım, sigara içilen ortamda da duramıyorum, yanımda içilmesine de tahammül edemiyorum, olabildiğince içenlerle fazla temasta da bulunmamaya çalışıyorum.