sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

insan en önemli kararlarını en çok çöküş anında veriyor.
ben bugün bir karar verdim.
beş kişiyi geçmeyecek dostum var. onlarla altı-yedi sene belki daha fazlasını devirdik. atalım bir kenara onlar benim için vazgeçilmeyecek kişiler.
onların dışında ailem. onları da atıyorum bir köşeye zaten kırmızı çizgi.
sadece bir tane arkadaşım diyebileceğim biri var okulda. onu da atmak istiyorum. çok şey paylaştık.
son biri daha var. o da gelecekte sahipleneceğim canım hayvanım.

bu kümenin dışındaki kimseyi kitaplarımdan, bilgisayarımdan ve bu kümeden içerisindeki kimseden üstün tutmayacağım. değerli görmeyeceğim. bunların dışındaki kimseye bir fedakarlık yapmayacağım, kendimden ödün vererek konuşmayacağım. zamanımı harcamayacağım.

çünkü yenildim. bittim. hayal kırıklığından tükendim. hep başkalarını üstün göre göre kendi bedenimi ayaklarımın altına aldım. yaşım genç daha. yaşlandım.
bıktım, sıkıldım. o kadar sıkıldım ki artık derslerime yönelip hayatımı düzene sokacağım. bir yol çizip o yolda ömrümü geçireceğim. ve bu hayatı geçirirken ardımda bıraktığım kimsenin yüzüne bile bakmayacağım. bir de böyle deneyeyim hayatı. belki bana bir güzellik yapar.

Ben ve anksiyete ataklarım bir otobüste at koşturuyoruz.

Hayatin acımasız gerçeklerine ve hayatın ciddiye alınması gerektiğine yeni yeni alışıyorum. 2 sene öncesine kadar lay lay lom yaşayan ben şimdiler de hayatı sorgular oldum. Hayat gerçekten zormuş ve insandan kaçmak mümkün değilmiş.

Son zamanlarda kendimden beklenmedik bir şekilde aniden ağlamaya başlayıp, saniyeler sonra kahkahalar içinde gülüyorum.

Ne zaman beni üzecek bir şey olsa peşinden kahkaha atıyor ve ne zaman beni güldürecek bir şey olsa peşinden ağlıyorum swh.

Tedaviye başlama zamanım gelmiş.

bir kaç gündür 8 saat çalışıp ortalama 14 saat uyuyorum. 2 seneye yakındır kendi denetimime alabildiğim bir depresyondaydım. kendimi bir gün tekrar bir şeylerin iyi olabileceği konusunda gazlayıp yaşıyordum. şaire göre yarısına geldiğim hayatımın bir çok döneminde mucize gibi iyi şeylerin parlayışına çok tanık olmuşumdur, artık olmuyor.
buna rağmen, tarancı'yla polemiğe girecek kadar iyimserdim. 35 yaş hiç yolun yarısı olur mu usta diyordum, ortalama yaşam süresi uzadı sen gittiğinden beri, 35 yaş gençliğin baharı artık.
bugün bir uyandım ki gazım bitmiş. bu gaz tanzim satış kuyruklarında satılmıyor, kdv'sini nakliyesini ödeyip alayım desen o da yok. 16 yıllık akp iktidarında bu da oldu.

depresyon olayı karmaşık bir maddedir. insan bazen depresyona tek bir sebepten girer ve sonrasında onlarca sebep görünür olmaya başlar. sonrasında bu sebepler birbirinin uydusu gibi döner durur. hatta çarpışmalarından sebepsel dna'ların iç içe girmesiyle çürümeler olur. bendeki böyle bir hal. çürüyorum.

Üst komşularım ağır sevişiyor. Hayır, izolasyon olmasına rağmen bütün sevişme olduğu gibi bizim evde. Kadının çığlıkları ve tak tuk sesleri gerçekten sinirlerimi bozuyor.

Oklavayla yukarı mı vursam diyorum ama top atılsa duyacak gibi değiller.

İnsan bir şeylere rağmen inadına mutlu olmak istedikçe her şey üst üste geliyor ve gerçekten hoş değil. İçten içe bitiyorum nefesim sıkışıyor böyle durumlarda.

Kronik beka yetersizliği diye hashtag açmalı.

Üst komşuların sevişme sesinden gerçekten rahatsızım. Bildiğin psikolojimi bozuyorlar. Kahrolsun sevişmek.

Bir an evvel uyanın zira rüyaları gerçekleştirmenin yolu uyanmaktan geçer.
Aydınlanın, kendinize gelin ve harekete geçin.
Kendiniz için yeni bir şeyler yapın vakit henüz varken...

Her gün bu saatlerde yapılan harika bir kahvaltı, kahvemi yudumlarken okuduğum kitabım ve bu güzel serinlikte yavaş yavaş yürüyüş. Bunlar benim olmazsa olmazlarım arkadaşlar. Sağlıklı psikolojimi ve yüksek enerjimi her güne bu şekilde başlamama borçluyum...

Şaka lan şaka. Yeni yatıyorum daha, hadi görüşürüz

Gezen tilki yatan Aslan'dan iyidir.

Ne zaman bir şeye çok üzülüp, sinirlensem kollarım ağrımaya başladı. Sanırım vücudum seni ve bana yaşattıklarını artık taşımak istemiyorum demek istiyor. Bende, bende diye mesajı geri yollamanın bir şekli var mıdır acaba?

aşık olmayı, birine gerçekten bir şeyleri derinden hissetmeyi, sevmeyi, değer vermeyi bu kolay ve kısa sürede öksürür gibi söyleyenlere dilden dile bu kadar dolaştıranlara ağız dolusu hakaret etmek istiyorum.
bu kadar değerli şeyleri bu denli değersizleştirmelere ayar oluyorum.
samimiyetsizlik gösterenlere, herkese her şeyi hissedenlere, aşık olmak gerektiği için aşık olanlara küfür etmek istiyorum.
binde bir olacak şeyleri basitleştirmelere, göstermelik yaşayanlara, gereksiz kıskançlıklara, insanları zaman geçirme aracı olarak görenlere, daha arkadaş olamadan sevgili olanlara, duyguya düşünceye sınır çekenlere sinir ama çok sinir oluyorum.
yıldım.

edit:
dayanamadım devam edeceğim. insanın insana duygusunu, düşüncesini söylemesi bu kadar zor olmamalı. iki ihtimalli bir oyun. ya kazanacaksın ya kaybedeceksin. kazanmanın bir yorumu yok ama kaybedeceksen o acı yaşanacak ve bitecek bunun başka bir çıkar yolu yok. o an hissedilen hiçbir duyguya güvenme çünkü o an hissedilen her duygu seni yanıltmaya çalışan bir bomba. patlaması çok kolay olan bomba. sonuçlarının çok ağır olacağı birer bomba. o an kendine bile güvenmeyeceksin.
duygular, düşünceler, hisler sihirli şeyler. bugünün telafisi veya ertelemesi yok. bugünü bugün diye yaşayın. bırakın ne olacaksa olsun. ölmeyecek miyiz zaten. geç kalmamak lazım. acımıyor çünkü zaman.
edit2:
kimse senden değerli değil kağvdeşim.

Yüksek sesli düşünme...

Bazı günler değil hareket etmek nefes almaya dahi üşeniyorum. Bazı günlerse sosyal bir kelebek gibi eve girmek istemiyorum. Şu sıralar üşenme evresinde debeleniyorum lakin erteleme hastalığım yüzünden birikmiş tonla sorumluluğu ısrarla görmezden geliyorum. Bu giriyi de üşenerek yazdığım için muhtemelen hiçbir şey anlatamadım. neyse satırlarıma burda son verirken okuyanlara şimdiden geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum.

güçte samimiyetsizlik seziyorum yoda.
şöyle hiçbir düşünmeden dört-beş gün bilgisayarımla ve kitabımla tatil yapmak istiyorum.
büyük bir dedikodu duyup günlerce yorumunu yapmak istiyorum.

Ahlâki doğruluk veya kalıcılık dediğimiz hede, hipermotivasyon veya tam bir motivasyonsuzluk; kafası karışmış kişinin afallamış zihinsel bulanıklığıdır.

Taş devrinde kalmış ilk sevgilimin çocuğu olduğunu öğrendim. Üstüne benim adımı koymuş ki adam o ergenlik günlerinde 'bir gün kızım olursa adını bouii koyacağım' demişti de inanmamıştım. Hayat ne garip vapurlar falan.

Bir sagopa ve ceza'nın barışmasını, bir de zengin sözlük'ün kemik kadrosunun toplanacağı günü bekliyorum senelerdir.

Özledik.

Kendi kendime konuşup üstüne kavga ediyorum. Gün içinde bir sürü insanla muhattap olup, ortak tek bir noktada buluşamamanın yan etkisi bu sanırım.
Bir noktadan sonra bu eylemi normal bulmaya başladım daha tehlikeli kısmı ise üstüne kendime küsüp, trip atıyor olmam. Yoksa iç sesimin dediklerini duymazdan gelip aksine hareket etmenin başka mantıklı açıklaması olamaz. Yalnız ne de güzel tertemiz delirdim.
İşbu giri mantık çerçevesine dönünce kendini yok edecek.

...
Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.



Konuşma-ülkü tamer

artıyor muyum, eksiliyor muyum yaşayarak bilmiyorum. sanmanın, zannetmenin sancısıyla bu arsız, bu mühürsüz, bu çiçeksiz mektup niçin tutuşturuldu ellerime? beni yangınların ve yıldızların üzerinden yüzükoyun düşüren bu kargaşa, bu minareleri yere serilmiş inanç kubbesi, yanıldığım iddia.. beni kopartarak, parçalayarak, ufaltarak, hazmetmesi midir yaşamak?

bir dostum var bin dermana değişmem. kendisi sözünün üzerine söz söyletmezken sözümü dinlemediği anlar pek nadir. beni en çok üzen de en çok sevindiren de o. kendisi bilmez babama benzetirim onu. zor insanım benden bir gün vazgeçebilir. işte o zaman kendime gelemem ben de kendimden vazgeçerim. birbirimize de benzeriz. gururluyuz, kolay kolay affetmeyiz. ne yaşarsak yaşayalım unutmayız. belki tek halimden anlayandır belki de tek dert anlattığımdır. bu yüzden değil ama birçok yüzden iyi ki vardır. bu sefer hayatımda ilk defa korkmadan büyük konuşacağım ''iyi ki vardır ve hep olacaktır'' büyük şansım, canım dostum.

Hayatın gerçek gizemi dini kurmacalarda olduğu gibi öldükten sonra ne olacağı değil ölmeden önce olacaklar. Yaşamı anlayabilen ölümü de anlayabilir. Doğumdan ölüme kadar varlığını sürdüren nedir ki? Beden, zihin, düşünceler an be an değişip durur. Kendimizi izlemeyi başarabilirsek hiçbir şeyin bir andan diğerine aynı kalmadığının ayırdına varırız. O halde hayatı bir arada tutan nedir? Eğer bu sorunun yanıtını bilmiyor lakin merak ediyorsanız on saniye süreyle nefesini izlemekle işe başlayabilirsiniz. Unutmayın On saniye süreyle tek odaklanacağız şey nefesinizi izlemek olacak. Eger on saniye süreyle başka hiçbir şey düşünmeden sadece nefesinizi izlemeyi başarabilirseniz. Sonunda Birgün bu kendinizi izleme süresini iki saate kadar çıkardığınızda hayatı neyin bir arada tuttuğu hakkında ipuçlarına ulaşacak ve ölüme dair o büyük sorunun da yanıtını bulacaksınız.