yalnızlık

yalnızlık:
her kimliğe doğuştan yazılı tek uğraşıdır insanın bir yaşama sırasında,
tek sermayesidir sahip olduğu tek şeydir kıymeti bilinmelidir dedi.
yalnızdır insan hep kalabalıklara karışma telaşı bundandır.
kalabalık yalnızlıklar yalnız kalabalıklar oluşur şehir şehir ülke ülke. kalabalık arttıkça artmaktadır yalnızlık,
insan bir ölümü istemez birde ondan beter bir yalnızlık
ama ikisi de muhakkak gelir başına bir yaşama sırasında.
ölümün değil ama yalnızlığın bir tek çaresi vardır dedi.
tek çaresi aşktır bir yalnız yaşama sırasında nefes almanın
aşk da zaten iki yalnızın ortak bir yalnızlıkta buluşmasıdır.
aşık olun gösterin birbirinize yalnızlıklarınızı
nasılsa ayrılık insanın tek kişilik yalnızlığını özlemesi,
sade ölüm değil ayrılıkta yaşamın emri.
evet söyledi yada ben duydum.
duyduğuma göre elbet bir ses söyledi
bu söylendikçe usulen söylenir olan bu sözleri.
evet duydum söyledi
her duyduğumda ağladım
pek çok ağlayışım sırasında duydum
kalbim tutanak tuttu bu duyduklarıma.
soruldu dedi cevap alındı.
YAŞAMAK DEDİ TEK MARİFETİNİZ BİRAZ ÖZEN GÖSTERİNİZ.
zulüm kimse zalimlik yapmayınca biter dedi mazlumlar dahil dedi.
ama yapmayın o daha bir çocuk dedi tanrı.
ya gördüm neyleyim insanlar var duvarın içinde
ya ben hep duvara konuştum
yada duvar değil konuştuğum içinde insanlar var.
nedense beni anlasın istedim içinde insan olan duvarlar.
bilmiyorum belki de ben gerçekten delirdim onlar haklı belkide
içinde değil duvarlar insanların sadece arasındalar...

bana bir şeyhler oluyordan alıntıdır.

ölümün biyolojik olarak aktif sahasıdır. ölümün çarkını döndürmeye yarayan en önemli dişlisidir yalnızlık. yalnızlığı sevmeyen biri ölümü de anlayamaz.

"Yazdıklarımı okurken hoş bir duyguya kapılmayacaksınız eminim, hepimiz daracık dünyalarımızda insanlardan kopuk yaşıyoruz çünkü. Gerçek hayata öylesini yabancılaşmışız ki, adını bile duymak istemeyiz. Peki ama neden bazen olmadık, aptalca arzular peşinde koştururuz? Sebebini biz bile bilmiyoruz. Üstelik, bu olmadık isteklerimiz gerçekleştiğinde en çok zararı görecek olan da biziz. Deneyin isterseniz, içimizden birinin bağlarını çözüp, esaretini kaldırınız, emin olun, o yine esaret altına girmek isteyecektir. Bu yazdıklarımı okuduğunuzda kızgınlıktan ayaklarınızı yere vuracak ve: "Siz, kendi rezil hayatınızdan, kendi yeraltınızdan bahsedin!" diye bağıracaksınız. Hepinizi bu işin içine katarak kendimi kurtarmaya çalışmıyorum. Ben, sizlerin korkaklığınıza "ölçülü davranış" kılıfını geçirip, yarım bıraktığınız her şeyi sonuna kadar götürdüm. Hayatın gerçeklikleri ile sizden daha fazla yüz yüze geldim ben.
Etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz! Gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu, nerede olduğumuzu bilmiyoruz bile! Kitaplarımızı ve hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız. Neyi sevip nede nefret ettiğimizi bilemeyeceğiz. Etiyle, kemiğiyle gerçek birer insan olmak o kadar zor ki..."

Fyodor Mihailoviç Dostoyevski - Yeraltından Notlar

Bazen tek görselde anlatılandır.


zenginsozluk.com/foto

sermayedir. yalnızken üretilenler, yalnız olunmadığı düşünülen zamanlarda tüketilir. tanrının yalnızlığı üzerinde düşünmelidir şu halde..

kurtulmaya çalıştıkça başka şeylere bel bağlıyor insan. çünkü bağıma zemin hazırlıyor. bu kadın olur erkek olur fikir olur vs.. hiç fark etmez. ve sonuç: tebrikler bağımlısınız.

yalnızlık tek kalmak gibi bir mesele değil. kendisiyle kalması insanın bir başına. farklı olgular bunlar. bir yığın insan arasında bir başına kalmak, benim için. içimi kaplayan bazı geceler. uykularımı uyutan bazen. bir kaldırımda yürürken anımsarım bazen. oturmuş bir yerde çay içerken veya. uyumadan önce mesela. ya da ansızın çıkar karşıma. yanımda birilerinin olması değiştirmez bu durumu. dedim ya yalnızlık öyle tek kalmak gibi bir mesele değil zira. kalabalıklar içinde iliklerinize kadar hissedebilirsiniz. sonra herkes kadar benimki de. herkesten biraz farklı belki. ben yalnızlığımı kendimle konuşmaya başladığımda fark ederim. belki aklımla aram yok, adına yalnızlık koydum. fark etmez. birisi bir şey anlatırken başka biriyle konuştuğum da çok oldu benim. nereye gidersem gideyim. tek bedende iki kişiydim. ya da tek bedenin iki gölgesi idim. ve hep bildim. bu, yalnızlığımdan. nereye gidersem gideyim. kurtulamadım bu yalnızlığımdan.

hayat boyunca en çok kazanım edinilen dönemdir ve isteyene çok şey öğretir.
öyle korkutucu değildir.
hatta koşullar değişince insan bu dönemi özler.

bir gemi için liman neyse insan için de odur. bir nevi kürkçü dükkanı.
yalnızlık bir ömür boyu.
hayıflanmadan, yüksünmeden. şikayet etmeden tadını çıkarabilene, keyfini sürebilene ne mutlu.

ilişkiler dahilinde sağlanamadığı için ilişkileri felce uğratan devingen.

insan, objeye olan ilgisini azaltarak (objeyi kendisinden aşırı derecede korumayı bir kenara bırakarak) sahici bir ilişki kurabilir. iki adet yalnızlık, ancak bu şekilde sağlanmış olur..

yalnız olmayı istemekle yalnız kalmak arasında gidip gelen olgu. yalnızlık kimine acı verir kimine ise huzur. bazen bir tercih bazen de bir zorunluluktur.

''bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor.
kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun.
kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun.
yorulunca kendi kabuğuna çekilip o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun.
anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit, kimseye de ihtiyacın olmuyor.
siz buna yalnızlık diyorsunuz, ben ise huzur.''

(bkz:can yücel)

Can Yücel sevgi duvarı şiirinde güzel betimler yalnızlığı.

"Yalnızlığım benim sidikli kontesim
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi"

"Yalnızlığım benim süpürge saçlım
Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi"

"Yalnızlığım benim çoğul türkülerim
Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi"

herkes yalnızdır aslında kandırmaya gerek yok kendimizi. sadece anlık boşlukları dolduracak birilerinin olması ben yalnız değilim deseniz bile yalnız olduğunuz gerçeğini değiştirmez.ben yalnızlıığı severim, ben memnunum yalnız olmaktan, hepinizden nefret ediyorum yalnız yaşarım daha iyi , lafları tabi ki yalandır. elbette yalnız kalmak da ister insan kafa bu da sonuçta dinlenmek ister, sadece kendinin olduğu huzuru ister, ama yalnız mutlu olmak diye birşey yoktur.

cuma gecesi evde sıkılacağını bilip, sabahın bu saatinde " smallest'a gidip 2 bira mı içsem acaba akşam? " diye düşündürür.

ya da siktir et 2 peroni alır terasta otururum.

Önümüzdeki dört gün boyunca evimde boool bol tadını çıkaracağım olgu. Hem de öyle böyle çıkarmayacağım. Bir o tarafa doğru çıkaracağım, bir bu tarafa doğru çıkaracağım. Oh ne de güzel çıkaracağım!

cemal süreya'nın onlarca tarifinden biri de şöyle:

yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,
bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.

(bkz:eşdeğeriyle yan)

"Ajan : 5 yıl boyunca sürekli yer değiştirmişsin. Ve son evinden de taşınmışsın.
Rust : O zamanlarda da şimdi olduğu gibi yalnızlığın coğrafyası yoktu."
true dedective

bakınız yukarıdaki diyalogun öznesi ben olabilirim. tecrübe ile sabittir.

İskenderin gözünden yalnızlık.

ben en çok yalnızken farkına varabildiklerime tutuldum. ateşin kızılı, yaprağın sarısı, tenime değen rüzgar, ufkumdaki çizgi, cevapları olan ya da daha çok soru sorduran gerçekler, mutlağı harcına kardığım yapılar, var olanlar, olmayanlar, adımladığım ya da bazen koştuğum o yollar, çizgi boyu harcananlar, hiç yer tutmayanlar, peşi sıra özgürlük veya esaret, adı söylenmemesi gerekenler, binlerce yangın sonrası yine aynı duran ve surlarında ölümden bihaber gözcüler barından o kaleler, çocuk, ihtiyar, kadın, erkek, yok hükmünde yer kaplamayanlar, attıklarım ve biriktirdiklerim, bildiklerim ve bulamadıklarım, doğrularım... hepsi ardı sıra, tek tek ve defalarca tekrar tutuldu. bir başına adımladığım yolları çok sevdim ben.

duman gitti yanan közdeyim, uzağım.

daha yüksek yerler var, daha sert kayalıklar, daha çok karanlık, daha çok gün doğumu var.

bilmediğim gerçekler var daha, sormaktan vazgeçtiklerimle halaya duran.

yalnızlık basit bir eylem, sıradan bir sokak, herhangi biri, yalnızlık olsa olsa sigara külü.. daha fazlası değil.

bunu güzelleyen yalnızlığa mahkum olduğu için güzelliyordur, yerin dibine sokan da uzun süren mahkumiyetten şans eseri kurtulduğu için sokuyordur.

işin içinde sadece kabullenişler ve hınçlar mevcut. yoksa öyle takım tutar gibi tarafı tutulacak bir kavram falan değil kendisi.

sabahları kendinizle günaydınlaşıp elinizi kolunuzu bir yere çarpınca kendinizle pardonlaşmak gibi salak salak alışkanlıklar edinmenize sebep olur.

bir süre sonra bu alışkanlık o kadar bir parçanız hâline gelir ki bir başkasının ne günaydınına ne de pardonuna tahammül edebilirsiniz.

kimse yalnızlığa alışacak kadar yalnız kalmamalı.

"ne
neyi
neyle örterse örtsün,
her şeyin bir göstereni vardır.

yalnızlığı gösterense, her şeydir."

"hangi yola koyulursak koyulalım, yalnızlık hep yoldadır. her yere ve her şeye ondan gidilir ve ondan gelinir."

hasan ali toptaş

Fakirlere mahsustur. Benim yalnızca sözlükte arkadaşlarım mesela.

hata yaptırır. yanlış insanlarla yanlış şeyler yaşamakta ısrar etmenin yegane sebebi yalnızlık veya yalnızlık korkusudur. " yalnız" olmaktan çok yaşamıyormuş gibi hissetmektir korkulan. kendin ile baş başa kalmamak için başkalarına sığınır, özünün renginden uzaklaşır, kirlenirsin.